با چشمان خود دلخوشی ها و رازهای غیرقابل تکرار هر شهر را کشف کنید. در مورد تاریخ و قصه های بی نظیر شهر ترجیح داده شده با مناظر و سایت های آن و موارد دیگر…
یکی از مقدسترین پرستشگاههای زرتشتیان در ایران، آتشکده ی یزد یا همان آتش بهرام است که آتش آن1500 سال بی وقفه شعله ور بوده است. آتش بهرام بالا مرتبه ترین جایگاه را در میان آتشهای مقدس زرتشتیان دارد. برای تهیه این آتش، از شانزده منبع مختلف طی مراسمی آیینی که ممکن است یکسال به طول انجامد، آتش گردآوری می شود و 32 موبد آتش را تطهیر می کنند.
این آتشکده که تنها آتشکدهی آتش بهرام در ایران است، در سال 1313 در دوران پهلوی اول و مشابه سازههای هخامنشی ساخته شده است.
گفته می شود منشا آتش این آتشکده، آتشکده آذرفرنبغ است که یکی از 3 مکان اصلی ساسانیان برای پرستش بود. این آتش در سال 1326 به یزد انتقال داده شد.
ساختمان این آتشکده که در میانهی یک حیاط بزرگ قرار دارد، 21 متر ارتفاع داشته و درختان کاج، چنار و سرو آن را احاطه کرده اند. از آنجا که آتشکده باید در نزدیکی آب باشند، حوضی نیز در مقابل آن قرار دارد و افراد طبق رسمی قدیمی در آن سکه انداخته و آرزو می کنند.
یک نماد فروهر در بالای ورودی سازه نقش بسته است. هر قسمت فروهر نشان دهنده یک گزاره فلسفی ست: بالا تنه مرد آن نماینده خرد حاصل از تجربه است، دستی که رو به بالا اشاره می کند یادآور این است که راستی و زهد تنها مسیر و راه قابل انتخاب است، دستی که حلقه پیمان زرتشتی را در دست گرفته نشانگر لزوم وفای به عهد است، حلقه مرکزی نماد بی پایان بودن جهان یا ابدی بودن ماهیت روح است، دو شاخک بلند که از حلقه مرکزی به دو سو کشیده شدهاند، نماد انتخاب بین خیر و شر است، بال های سه لایه نماد "پندار نیک، گفتار نیک و کردار نیک" است و قسمت پایینی فروهر شامل سه بخش است که نماینده "پندار بد، گفتار بد و کردار بد است"؛ سه عنصری که باعث بداقبالی و نگون بختی نوع بشر می شوند.
آتش درون ظرفی از جنس برنز در درونی ترین قسمت آتشکده زبانه می کشد و تنها موبدان زرتشتی اجازه ورود به آن را دارند. سایر افراد و بازدیدکنندگان می توانند از پشت مانعی شیشه ای به تماشای آتش بنشینند.
آتشکده یزد در سال 1378 به عنوان میراث ملی به ثبت رسید.
خیابان آیت الله کاشانی