با چشمان خود دلخوشی ها و رازهای غیرقابل تکرار هر شهر را کشف کنید. در مورد تاریخ و قصه های بی نظیر شهر ترجیح داده شده با مناظر و سایت های آن و موارد دیگر…
بابل، واقع در دامنه های شمالی رشته کوه های البرز و سواحل جنوبی دریای خزر، به درختزارهای نارنج خود شهرت دارد و لقب شهر بهار نارنج را به خود اختصاص داده است. بابل با بابلسر در شمال، قائم شهر در شرق و آمل در غرب هم مرز است. این شهر دارای آب و هوای مدیترانه ای است و تابستان هایی به غایت گرم و زمستان هایی سرد و مرطوب را تجربه می کند.
در حالی که در برخی روایات نام اول شهر "دینتیر" ذکر شده و در سنگ نوشته های کوروش کبیر از آن نام برده شده، دیگر روایات حاکی از آن است که بابل در قرن 16 میلادی روی ویرانه های شهر باستانی "مامطیر" ساخته شده است. مامطیر شهری باستانی بود که برای میترا، الهه نور ایران باستان، ساخته شده بود. باور بر این بود میترا ناجی مخلوقات از خطر تاریکی و ظلمت است و بین نور اهورا مزدا و تاریکی اهریمن قرار داشت.
نام این شهر بعدها به "بارفروش" که به معنی بازار شهر است، تغییر کرد. رضا شاه، بنیانگذار سلسله پهلوی در سال 1309 دستور داد که برنامه ریزی شهری در این شهر آغاز شود و نام آن را به بابل که به معنی "شهر پر آب" است، تغییر داد. بابل که مرکز قضایی و اداری استان مازندران بود، در جریان جنگ جهانی دوم به اشغال شوروی در آمد.
این شهر چهار رود به نامهای بابل رود، سجاد رود، کلارود و آقارود دارد که از جاذبههای گردشگری شهر محسوب شده و همچنین شمار زیادی از ساکنین شهر اوقات خود را در کرانه این رودها سپری میکنند. بابل همچنین به دلیل طبیعت سر سبز و جنگلهای بکر خود از جمله بابلکنار، شیاده و نارنج لو شناخته میشود.
برخی از چهرههای شناخته شده این شهر از قرار زیر هستند:
امیر پازواری، شاعر قرن هفدهم، علی اصغر مازندرانی، روحانی، حسین فلاح نوشیروانی، خیر و انسان دوست، دلکش، خواننده، شاهرخ مسکوب، نویسنده و شاهنامه شناس، مکرمه قنبری، نقاش سبک پست مدرنیسم و نیز کشتی گیران امامعلی حبیبی، عبدالله موحد و بشیر باباجانزاده.
شهر شکوفههای بهارنارنج
220 هزار نفر
۳۶.۳۳° شمالی ۵۲.۴۱° شرقی